Πλατεία Υψηλών Αλωνίων

Η πλατεία Ψηλών Αλωνίων βρίσκεται στο υπερυψωμένο πλάτωμα νότια της οδού Γούναρη που διασχίζει κάθετα την Πάτρα και παράλληλα με το πρανές το οποίο χωρίζει την κάτω από την πάνω πόλη.

Η ονομασία της προήλθε από την θέση και την χρήση που είχε ως σταφιδάλωνο που βρισκόταν ψηλότερα από τα σταφιδάμπελα του κάμπου.

Κατά την αρχαιότητα και κυρίως κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, η περιοχή αποτελούσε χώρο όπου χτίζονταν πολυτελείς επαύλεις λόγω της θέσης και της θέας προς την θάλασσα, κατάλοιπα των οποίων έφερε στο φως τα νεότερα χρόνια η αρχαιολογική σκαπάνη.

Η ισοπέδωση του χώρου της πλατείας άρχισε το 1857 και έγινε πλατεία επί δημαρχείας  Μπενιζέλου Ρούφου του οποίου και πήρε το όνομα το 1882, εποχή που χτίζεται και ο αναλημματικός  τοίχος του πρανούς.

Μέχρι τότε και από το 1861 ονομαζόταν πλατεία Άρεως.

Αρχικά στην πλατεία υπήρχαν πέντε βρύσες και αργότερα στο κέντρο της κατασκευάστηκε εξέδρα για τη μουσική.

Το 1905 υπήρχαν τέσσερα καφενεία γύρω από την πλατεία και με τα χρόνια έγινε χώρος περιπάτου και διασκέδασης των Πατρινών με τα καφενεία και τα κέντρα όπου υπήρχε και ζωντανή μουσική, ενώ μέχρι τη δεκαετία του `80 λειτούργησαν τρεις θερινοί κινηματογράφοι.

Στον χώρο των ψηλών Αλωνίων έγιναν μάχες μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων και των Τούρκων το 1821 και το 1822, ενώ το 1944 οι Γερμανοί κατακτητές εκτέλεσαν με απαγχονισμό πατριώτες αντιστασιάκούς.

Γύρω από την πλατεία σώζονται ελάχιστα από τα όμορφα κτίρια που την περιστοίχιζαν με κυριότερο την οικία Γκολφινόπουλου στη νοτιοδυτική γωνία της πλατείας.

Την πλατεία κοσμούν ο μπρούτζινος ανδριάντας του Παλαιών Πατρών Γερμανού, έργο του γλύπτη Αντώνη Σώχου, τα αποκαλυπτήρια του οποίου έγιναν στις 20 Μαρτίου του 1923 και η μαρμάρινη προτομή του Κωστή Παλαμά που αποκαλύφθηκε στις 24 Μαρτίου του 1953.