Δημαρχείο Πατρών

Το Δημαρχείο των Πατρών είναι ένα νεοκλασικό μέγαρο το οποίο ανήκε στην οικογένεια του σταφιδέμπορου Μακρυγιάννη και χτίστηκε γύρω στα 1880.

Είναι κτίριο επιβλητικό, η όψη του οποίου βρίσκεται στην οδό Μαιζώνος και εκτίνεται από την γωνία με την οδό Παντανάσσης έως την γωνία με την οδό Βότση.

Ξεχωρίζει για την επιβλητική του είσοδο τους μαρμάρινους εξώστες και την διακόσμηση της όψης με κορνίζες και γλυπτό διάκοσμο.

Για κάποιο διάστημα το κτίριο φιλοξένησε το Πρωτοδικείο Πατρών και το 1897 το νοίκιασε ο Δήμος Πατρέων για να εγκαταστήσει το Δημαρχείο της πόλης.

Στην ιδιοκτησία του Δήμου πέρασε το 1911, επί Δημαρχίας του Δημητρίου Βότση.

Κατά την διάρκεια της Δημαρχίας  του Ιωάννου Βλάχου, το 1929, αποφασίστηκε η διακόσμηση του εσωτερικού του Μεγάρου με έργα τέχνης.

Το έργο ανέλαβε ο Πατρινός ζωγράφος Επαμεινώνδας Θωμόπουλος ο οποίος εκτέλεσε δύο ζωγραφικούς κύκλους, με τοπία των Πατρών ο πρώτος, για το γραφείο του Δημάρχου και με βουκολικά θέματα με τίτλο «Το Ονειροπόλημα» από την Καλαβρυτινή παράδοση ο δεύτερος, για την μεγάλη αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου.

Το κτίριο έπαθε ζημιές στο σεισμό του 1993 και χρειάστηκαν εκτεταμένες εργασίες για να αποκατασταθεί και αποκτήσει την αρχική του λάμψη, αποτελώντας ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα για την πόλη.